Op vrijdag 4 oktober verzamelde een selectie van Xoun zich rond de ronde tafel van Huize Dirty Dancing, om zich daar te goed te doen aan een gevulde erwtensoep. Met afgetopte magen, dankzij de met zeefruit gevulde Mexicaanse pannenkoeken, vertrokken de kornuiten richting het Hooghe Noorden. Tijdens de reis in het gele snelheidsmonster werd de 180-graden challenge gewonnen door Mathilde, met een bekertje Almhof roomyoghurt door deze maarliefst 4 hele seconden op de kop te keren…
Mevrouw was even vergeten hoe de beweging naar neutraal ook alweer ging. Daarna volgde enige educatie omtrent het fenomeen zeilen, van Kapitein Tjibbe. Knopen en lijnen werden gelegd, zelfs de paal(ing)steek werd geoefend! Na aankomst in Groningen werd de zaal van Mathilde belegd met matjes en slaapzakken, waarna een enkeling vertrok naar het centrum. Op een steenworp afstand werd een rokerige kroegje gevonden, waar men de dorst naar alcohol wel kon lessen.
De ogen werden de volgende ochtend vroeg geopend, waarna de neusharen werden geprikkeld door de geur van heerlijke afbakbroodjes en croissantjes. Nadat een ieder zich had opgefrist en ingepakt voor de dag die ging komen, stapten we op de bus richting Hurdegaryp. Daar aangekomen werden we onthaald door heit en mem Van der Laan met een kop koffie en een plak Fryske Krûdkoeke. De fok werd uitgepakt, de oranje zeiltruien aangetrokken en de versnaperingen aan boord getild. Behouden vaart! De boot dreef af van de kade, met een motor die dienst weigerde. Gelukkig was Dekmatroos Harm kundig genoeg om de boot voor te stuwen doormiddel van een boom. Enkele seconden voor de horizontale en verticale engte wist Kapitein Tjibbe de motor aan te slingeren, waarna we ons veilig onder de brug door konden manouvreren. Met stuurvrouw Manon aan het roer werd de mast gezet en de zeilen gehesen. Onder het genot van een zonnetje en een licht briesje werd de motor gestopt en kon het zeilen beginnen. De zeilcursus bleek van waarde, de bemanning was op elkaar ingespeeld waardoor het kruisrak op de Grutte Wielen binnen de kortste keren was voltooid. Zelfs Dekschrobber Tim wist de schuit zonder aarzeling langs drie voorbijscherende optimistjes te sturen, zonder ook maar iets te raken. Een picknick volgde op de Wielshalsdyk met Twentse Krentewegge en lekkere Taksi. Vervolgens werd de koers gezet naar de Tegeltjesbrug, een alom bekende toeristische trekpleister. Daar aangekomen werd de zeilpraam behendig op zeil aangelegd en vastgesnoerd aan de kade. Lenigheid van de Xouniaan werd op de proef gesteld bij het verlaten van de steiger. Een flinke sprong moest worden gemaakt om het vaste land te bereiken. Na Willem-Alexander gespot te hebben tussen de tegeltjes konden de scheepslieden met een voldaan gevoel terugkeren naar de thuishaven.
Na het schrobben van het dek was een tijd voor een warme maaltijd. Hiervoor werden de culinaire kunsten van de koks uit Leeuwarden uitgeprobeerd. De Italiaan wist nog een plekje voor ons vrij te maken, waarna we uitgeteld naar het zuid-oosten vertrokken.